WYSPA SOUDA
Przy wejściu do Zatoki Souda znajdują się dwie niezamieszkane wysepki: Souda, od której wzięła ona swoją nazwę oraz mała wyspa Leon, o prawie idealnie okrągłym kształcie, położona w pobliżu i określana na mapach weneckich jako „Wyspa Królików”.
Wenecjanie docenili strategiczne położenie wysepki Souda i w 1571 r. zbudowali tam obszerną fortyfikację - Fortezza. Architektem i kierownikiem prac był Latino Orsini, inżynier specjalizujący się w budowlach obronnych. Tak samo postąpiono w przypadku dwóch innych kreteńskich wysp: Gramvousa (w pobliżu Chanii) i Spinalonga. W rezultacie, kiedy zakończyła się wojna kreteńska i Kreta znalazła się pod okupacją turecką (1669), trzy wysepki pozostały w rękach Wenecjan aż do 1715 r., kiedy to Turcy zajęli je na mocy traktatu. Wysepka jest powiązana historycznie z Kretą i walkami Kreteńczyków o wyzwolenie, ponieważ w okresie 1669–1715 trzy wysepki były schronieniem dla wielu chrześcijańskich uciekinierów z osmańskiej Krety.
Turcy utrzymali wyspę do 1898 r.
Na wyspie Souda grecka flaga została podniesiona po raz pierwszy 1 lutego 1913 r. (przed oficjalnym przyłączeniem się Krety do Grecji).
TWIERDZA IZZEDDIN
Twierdza Izzeddin była główną fortyfikacją przy wejściu do Zatoki Souda. Została zbudowana w 1872 r. na wzgórzu Kalami przez Raufa Pashę i nazwana na cześć Izzeddine'a, syna sułtana Abdula Aziza. Następnie do 1974 r. służyło jako więzienie.
W tutejszych celach więziono wpływowe osobistości polityczne początku XX wieku, m.in., takie osoby jak: Eleftherios Venizelos, Theodoros Pangalos, Manolis Glezos itd. Rozstrzelano tam też kilku z pierwszych więźniów politycznych. Twierdza została uznana za pomnik dziedzictwa kulturowego, a samorząd lokalny podejmuje wysiłki, aby pełniła też funkcje użytkowe.
STAROŻYTNA APTERA
Na niewielkim płaskowyżu, na wzgórzu wznoszącym się naprzeciwko wysepki Souda, piętrzy się starożytne miasto Aptera. W starożytności było to jedno z najważniejszych miast-państw zachodniej Krety.
Miasto zostało założone w VIII wieku p.n.e. Według mitologii w starożytnej Grecji Aptera była ośrodkiem sztuk muzycznych, gdzie znajdowała się antyczna świątynia poświęcona Muzom. Jedna z wersji tłumaczących nazwę miasta głosi, że w konkursie śpiewu zorganizowanym pomiędzy Muzami i Syrenami te ostatnie przegrały, a ich skrzydła ze smutku wpadły do morza (stąd nazwa Aptera, co po grecku oznacza „bez skrzydeł”). Skrzydła utworzyły dwie wysepki, które nazwano Lefkae (po grecku „białe”) ze względu na biały kolor skrzydeł (jest to wysepka Souda i znajdująca się obok niej mała wysepka zwana Leontas).
Aptera została zbudowana w bezpiecznym i strategicznym miejscu, posiadała dwa porty: Minoa, obecnie nazywany Marathi, i port Kissamos, obecnie zwany Kalyves, a tutejsza działalność handlowa miała tak dużą skalę, że dysponowano własną walutą.
Oprócz charakterystycznych fortyfikacji, wykopaliska w mieście wydobyły na światło dzienne starożytny teatr, nekropolię, rzymskie cysterny i liczne artefakty, typowe znaleziska z kolejnych okresów historycznych Krety.
Miasto zostało ostatecznie opuszczone w VII w. naszej ery, początkowo z powodu potężnego trzęsienia ziemi, a następnie z powodu powtarzających się najazdów arabskich.
JASKINIA SŁONI
W Chanii, w 1999 r., nurek z Apokoronas, Manolis Efthymakis, przypadkowo odkrył podwodną jaskinię o imponującym pięknie...
Niesamowita Jaskinia Słoni, jak ją nazwano, znajduje się 500 metrów od Przylądka Drepano. Swoją nazwę wzięła od znalezisk odkrytych w środku. Znaleziono tam głównie kości słoni i niewielki procent kości jeleni. Z przeprowadzonych pomiarów wynika, że kości pochodziły od nieznanego gatunku słonia, którego nazwano „Elephas chaniensis”, co oznacza słoń z okolic Chanii. Jego rozmiar był większy niż słonia z naszych czasów, gdyż miał trzy metry wzrostu i chociaż budową nie różnił się zauważalnie od słonia afrykańskiego i indyjskiego, miał w porównaniu z nimi grubsze kości i mocniejsze ciało. Jego wiek oszacowano dotychczas na 50 000-60 000 lat!
Przyjmuje się, że migracja tych gatunków do Grecji miała miejsce około 15 milionów lat temu, kiedy od Morza Jońskiego do wybrzeży Anatolii prowadził stały ląd.
Przy wejściu do jaskini znajduje się tunel o długości około 40 metrów, a dalej pozostała część odcinka, czyli sala główna, ma długość 125 metrów i średnią szerokość 25 metrów.
W jaskini znajdują się stalaktyty i stalagmity o czerwonawej barwie, której nadają im związki aluminium i żelaza. Fakt ten, a także badania osadów dowodzą, że tysiące lat temu jaskinia nie była zalana wodą i była sucha.
Jaskinia Słoni została uznana za jedną z najważniejszych jaskiń w naszym kraju.